ငယ္ငယ္တုန္းက ''ဝ''လုံးေလးေတြ
အတူတူဝုိင္းေအာင္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့
ငယ္ေပါင္းေလး ေရ............
တစ္မုိးေအာက္မွာ တစ္ေၿမတည္းေန
တစ္ေရထဲေသာက္ ေသြးသားေတာ္စပ္
ေမာင္ႏွမထက္ ပုိ၍ခ်စ္ခင္
ရုိင္းပင္းကူညီ အားေပးတတ္တဲ့
ငယ္ေပါင္းေလး ေရ.............
မုိးရြာမေရွာင္ ေနပူမေရွာင္
ထဘီမႏုိင္ ပုဆုိးမႏုိင္
ႏွပ္တြဲေလာင္းႏွင့္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့
ငယ္ေပါင္းေလး ေရ........
သစ္ရြက္လွုပ္တာေတာင္
ရင္ခုန္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့
ၿဖဴစင္မွုကုိ အေရာင္ဆုိးလုိ ့
ရင္ခုန္သံစကား ဖြင့္ေၿပာခဲ့ေတာ့
ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ ့ ေခါင္းငုတ္ေနတတ္တဲ့
ငယ္ေပါင္းေလး ေရ.....
ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ
အကုန္ၿမန္လြန္းတယ္ဟာ......
သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာအတြက္
ငါတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ
ကြာေဝးခဲ့ရတယ္.................
ဒီလုိနဲ ့ပဲ...........................
သစ္ရြက္ေတြေၾကြ
ၿပကၡဒိန္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုေၿပာင္း
သက္ၿပင္းေမာေတြ အခါခါခ်
ႏွလုံးသားကေတာင့္တ
အိပ္မရတဲ့ညေတြ မ်ားေနၿပီေပါ့
ငယ္ေပါင္းေလး ရယ္.............
လြမ္းလုိက္တာကြာ...............။ ။
No comments:
Post a Comment